Nok ein gong..

Nok ein gong verte det litt longt inn mellom innlegga. Veit ikkje heilt ka ej skal skrive, og det e ikkje alltid ej orka. He endå ikkje fått tatt bilde av hybelen, men dei kjeme so snart ej he fått vaska og rydda litt :)

Det som kanskje e mest aktuellt å fortelje e at vi no e ferdige med minnekonserten vi fekk lov til å halde for ne Guro. Den hadde vi torsdag, 1. September. Det va klassa som hadde ansvaret for å sette ihop dinne konserten, men med mykje støtte frå lærerane. Det vart en utrulig fin konsert, så fin som den kunne ha vorte. Det møtte opp seks av familiemedlemma na Guro, i tillegg til dei fleste frå musikklinja og andre som hadde eit forhold til ho Guro. Det vart som sagt ein utrulig fin konsert, men også ein svært tung en. Ej skulle sjølv synge songen My Immortal av Evanescence, men måtte ta fleire pause underveis i songen fordi det vart for sterkt. Men vi fullførte songen, og på den mest verdige måten vi kunne ha gjort det. Det samme gjaldt alle andre. Under heile konserten var der ei slik verdig stemning, som ein nesten kunne ta og føle på, som gjorde det heile så skikkelig. Alt som he skjedd he også gjort det at klassa he vorte mykje meir samansveisa, til tross for at vi alle e so forskjellige, noke som e veldig godt å tenke på. Men der e fortsatt noke som mangla.

En siste gjennomgang

Kjæresteparet i klassa

Skeptisk til et forsvunne kamera

Godt fornøgde med maten :)

Etter en so rørande konsert der dei allerfleste satt igjen med tåre i augenkroken, samla vi klassa og tok turen ned på Landscape (kinarestauranten) for å ha eit koselig måltid ilag. Det gjorde virkelig godt.